Ιστορία του Ελληνικού σχολείου 

Η Ελληνική Εθνική Σχολή Βιέννης (Griechische Nationalschule) ξεκίνησε τη λειτουργία της το έτος 1804, κατόπιν σχετικού αυλικού διατάγματος, που παραχώρησε ο αυτοκράτορας Φραγκίσκος ο Β’ στην κοινότητα της Αγίας Τριάδος των Καισαροβασιλικών υπηκόων, την 19η Μαΐου του ιδίου έτους.

Στις 22 Σεπτεμβρίου 1801 οι έφοροι υπέβαλαν σχετική αίτηση στις αρχές, με θέμα την χορήγηση άδειας λειτουργίας σχολείου. Στην συγκεκριμένη αίτηση γίνεται για πρώτη φορά λόγος για το πρόγραμμα σπουδών καθώς και για τις λεπτομέρειες λειτουργίας του σχολείου. Σύμφωνα με την πρόταση αυτή, το σχολείο θα απαρτιζόταν από πέντε τάξεις με ξεχωριστό δάσκαλο η κάθε μία. Στις τέσσερις πρώτες θα διδάσκονταν τα θρησκευτικά μαθήματα, δηλαδή η Βιβλική ιστορία και οι βάσεις της πίστεως, η ανάγνωση και η γραφή στην γερμανική, η ανάγνωση και η γραφή στη νέα και στην αρχαία ελληνική γλώσσα, η αριθμητική, η φυσική ιστορία, η φυσιογνωσία, η γεωγραφία, η ιστορία και η εισαγωγή στο γραπτό δοκίμιο, για να ακολουθήσουν στην πέμπτη τάξη η ρητορική, η ποίηση, η λογική, τα μαθηματικά και η ηθική.

Το διδακτικό πρόγραμμα προέβλεπε συλλαβισμό, ανάγνωση, στοιχεία γραμματικής, καλλιγραφία και ασκήσεις γραφής, στοιχεία αριθμητικής και κατήχηση. Στην τρίτη και στην τέταρτη τάξη προβλεπόταν η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, της γεωγραφίας, της αριθμητικής, της φυσικής ιστορίας καθώς και της φυσιογνωσίας.

Οι εξελίξεις, τόσο πολιτικές όσο και στρατιωτικές στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι που είχαν ως αποτέλεσμα την δημιουργία του νέου Ελληνικού κράτους, τους βαλκανικούς πολέμους με αποκορύφωμα τους δύο παγκόσμιους πολέμους δεν άφησαν αλώβητη και τη λειτουργία της Ελληνικής Εθνικής Σχολής Βιέννης.

Η γενική συνέλευση της κοινότητας της Αγίας Τριάδας με την απόφαση της 7ης Ιουλίου του έτους 1920 προχώρησε στην αναστολή της ολοήμερης λειτουργίας της σχολής από το επόμενο σχολικό έτος (1920 – 1921), προβάλλοντας ως κύριους λόγους τα οικονομικά προβλήματα και την έλλειψη μαθητών.

H δομή του προγράμματος και εν γένει το μοντέλο οργάνωσης που υιοθέτησε η σχολή μετά το 1920 και καθιερώθηκε επίσημα το έτος 1955, μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και της απελευθέρωσης της Αυστρίας, από τον τότε Επίσκοπο Θερμών και μετέπειτα πρώτο Μητροπολίτη Αυστρίας μακαριστό κυρό Χρυσόστομο Τσίτερ, διατηρείται μέχρι και σήμερα. Οι ιδιαίτερες  πνευματικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην Βιέννη και καρποφόρησαν με την ίδρυση των ελληνικών κοινοτήτων, την φιλανθρωπική δράση των Ελλήνων πραματευτάδων, την ίδρυση ελληνικών τυπογραφείων, που με τις εκδόσεις τους υπηρέτησαν, καλλιέργησαν και βοήθησαν να ανδρωθεί ο Νεοελληνικός Διαφωτισμός, γέννησαν και την ανάγκη της ίδρυσης της Ελληνικής Εθνικής Σχολής Βιέννης.

Το παλαιότερο αυτό εν ενεργεία σχολείο της Διασποράς αποτελεί στις μέρες μας συμπληρωματικό σχολείο προσχολικής, δημοτικής και μέσης εκπαίδευσης. Υπάγεται στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Ελληνικού υπουργείου παιδείας, ως τμήμα ελληνικής γλώσσας, αποτελείται από 380 μαθητές και περιλαμβάνει στις τάξεις του νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο. Στέκεται μάρτυρας στον τόπο και στο χρόνο, εκεί που ιδρύθηκε, στην καρδιά της πόλης της Βιέννης, στο κτήριο της Εκκλησίας και ακτινοβολεί ως πνευματικός φάρος το φως της γνώσης και της μαρτυρίας των Ελλήνων στην Μεσευρώπη.

Source: Ιστορία του σχολείου μας – Ελληνική Εθνική Σχολή Βιέννης (sch.gr)