Πεταχτήκαμε στο Oktoberfest!
Η μεγάλη γιορτή μπύρας στο Μόναχο ήταν ο μεγάλος μύθος των φοιτητικών μας χρόνων. Ο διαρκής μας πόθος για εκδρομή με αντροπαρέα στο εξωτερικό, που όμως δεν εκπληρώθηκε την εποχή που δεν χτυπούσαμε ακόμα κάρτα κάθε πρωί. Τώρα, και με τους φίλους διασκορπισμένους σε κάθε άκρη της Ευρώπης, τέτοια events συνιστούν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για reunion, έστω για ένα Σαββατοκύριακο.
Οι τιμές σε όλα τα καταλύματα του Μονάχου ξεφεύγουν αυτές τις μέρες (75 ευρώ/άτομο ακόμα και σε hostel) – οι περσινές στατιστικές μιλάνε για 6,4 εκατ. επισκέπτες στις δεκαέξι συνολικά μέρες που κρατάει η γιορτή. Ένας φίλος κατάφερε να κλείσει ένα διαμέρισμα για δυο βράδια, οπότε εξοπλισμένοι με στρώματα camping ετοιμαστήκαμε να θυμηθούμε τα φοιτητικά μας χρόνια. Τα εισιτήρια των τρένων προς το Μόναχο είναι επίσης δυσεύρετα, οπότε συντονιζόμαστε να βρεθούμε με αυτοκίνητο σε προηγούμενες πόλεις ώστε να φτάσουμε τελικά στο Μόναχο.
Το Oktoberfest έχει ιστορία διακοσίων και πλέον ετών και κορυφώνεται το πρώτο σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου. Η μπύρα που σερβίρεται πρέπει να έχει παραχθεί σε ζυθοποιίες εντός των ορίων της πόλης με διαφορετική μάλιστα διαδικασία ζύμωσης – κάτι που της προσδίδει ελαφρώς υψηλότερη περιεκτικότητα σε αλκοόλ (6-7%). Σε μία μεγάλη περιοχή κοντά στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό στήνονται δεκατέσσερις μεγάλες και είκοσι μικρές «τέντες», κάποιες από τις οποίες έχουν και ζωντανή μουσική. Μπύρα σερβίρεται αποκλ
ειστικά και μόνο μέσα στις σκηνές αυτές μαζί με τα κατάλληλα εδέσματα, σε τιμές που είναι επίσης τσιμπημένες. Γύρω από τις τέντες απλώνεται η υπόλοιπη γιορτή με λούνα παρκ για τα πιτσιρίκια, σταντ πώλησης γλυκών κ.α.
Ντόπιοι με παραδοσιακές στολές (παρόμοιες υπάρχουν και στην Αυστρία) έχουν καταλάβει το κέντρο της πόλης, ειδικά στους δρόμους γύρω από τη μεγάλη γιορτή. Τουρίστες από όλες τις γειτονικές χώρες επίσης συρρέουν κατά χιλιάδες με αποτέλεσμα ο συνωστισμός στο Oktoberfest να είναι έντονος ενώ όσο πλησιάζει το απόγευμα η αναμονή για είσοδο σε κάποια τέντα ξεπερνάει και τη μιάμιση ώρα. Για αυτό πολλοί επισκέπτες –καλύτερα οργανωμένοι από μας– έχουν φροντίσει να κάνουν κάποια κράτηση που θα τους εξασφαλίσει τραπέζι για κάποιες λίγες ώρες. Μέσα στις τέντες, κάθε φορά που κάποιος συνδαιτυμόνας έρθει στο κέφι, αρχίζει να φωνάζει ένα μακρόσυρτο «εεε» έως ότου όλοι οι υπόλοιποι φωνάξουν μαζί του σηκώνοντας τα ποτήρια τους.
Το εορταστικό κλίμα δεν εξασφαλίζει όμως ότι όλα είναι ρόδινα. Όσο τριγυρίζουμε στον χώρο, δεν είναι λίγες οι φορές που τραυματιοφορείς περνούν ανάμεσά μας κουβαλώντας κάποιον που κατέρρευσε από το αλκοόλ, ενώ αρκετοί ακόμα γύρω μας δεν δείχνουν να έχουν ιδιαίτερη επαφή με το περιβάλλον σκουντουφλώντας σε όποιον τύχει να περπατάει κοντά τους. Το ίδιο σκηνικό υπάρχει και σε μεγάλες περιοχές του κέντρου της πόλης, με μεθυσμένους (τόσο ντόπιους όσο και τουρίστες) να περιφέρονται άσκοπα (εκτός αν η εύρεση της επόμενης μπύρας συνιστά έναν «σκοπό»). Η παρουσία της αστυνομίας είναι έντονη, ενώ στον χώρο της γιορτής οι σεκιουριτάδες χρειάζεται συχνά πυκνά να απομακρύνουν κάποιον που συμπεριφέρεται ανεξέλεγκτα ενώ δεν αρνούνται το «λάδωμα» από όποιον δεν θέλει να περιμένει στην ουρά…
*Του Γιώργου Βακαλόπουλου
Πηγή: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.antapokrites&id=28075