Ενσωμάτωση αλά Αυστριακά!
- Το Αυστριακό Ταμείο για την Ενσωμάτωση λειτουργεί από το 1960 (με διευρυμένες αρμοδιότητες από το 2002) με στόχο την ομαλή ενσωμάτωση των μεταναστών. Όραμα του Ταμείου είναι «η μετατροπή των προκλήσεων της ενσωμάτωσης σε αυστριακές “success stories”». Μάλιστα, στα ανώτερα στελέχη του Ταμείου ανήκει και μια Ελληνίδα νομικός. Οι δραστηριότητες του Ταμείου περιλαμβάνουν δράσεις όπως ίδρυση γραφείων υποστήριξης, μαθήματα γερμανικών (δωρεάν για πολίτες εκτός ΕΕ), πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις κ.α., σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το αυστριακό υπουργείο Εσωτερικών.
Στο πλαίσιο αυτών των δραστηριοτήτων διοργανώνονται δημόσιες συζητήσεις σε συνεργασία με τους δήμους και τις τοπικές κυβερνήσεις. Πρώτα με τοπικούς φορείς, στη συνέχεια με μετανάστες και στο τέλος με όλους μαζί. Στόχος, η καταγραφή της τρέχουσας κατάστασης, η συλλογή προτάσεων και, τελικά, ο σχεδιασμός συγκεκριμένων δράσεων.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν, στη δική μας περιοχή υπάρχουν πλέον των 50 διαφορετικές εθνικότητες (μόνο στην εταιρεία που δουλεύω υπάρχουν 16). Στην εδώ συζήτηση συμμετείχαν μετανάστες δεύτερης ή τρίτης γενιάς διαφόρων ηλικιών (από μαθητές μέχρι σαραντάρηδες οικογενειάρχες, κυρίως Τούρκοι, αλλά και παιδιά Βαλκάνιων που κατέφυγαν στην Αυστρία λόγω των πολέμων των ‘90s) αλλά και πρώτης γενιάς, κυρίως συνάδελφοί μου από τον Νότο ή επίσης Βαλκάνιοι που ζουν ήδη αρκετά χρόνια εδώ. Επιπλέον ο δήμαρχος, μία βουλευτής του τοπικού κοινοβουλίου (μετανάστρια η ίδια) και εκπρόσωποι του Ταμείου.
Παρότι η (συντηρητική) αυστριακή κοινωνία είναι ανοιχτή και ανεκτική στους μετανάστες -και λόγω της αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας που περιελάμβανε πολλές εθνότητες- τα προβλήματα που καταγράφηκαν δεν διαφέρουν από αυτά που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες σε οποιαδήποτε χώρα (προκαταλήψεις, μειωμένες αμοιβές, γραφειοκρατία κ.α.). Αυτό το οποίο όμως διαφέρει είναι η διάθεση τόσο των αρχών όσο και των πολιτών για εξομάλυνσή τους. Όλες οι πλευρές αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητα της εκμάθησης της γλώσσας – στην κατεύθυνση αυτή στρέφονται ήδη πολλές ενέργειες του Ταμείου.
Προτάσεις κατατέθηκαν πολλές, μεταξύ των οποίων η στελέχωση του κρατικού μηχανισμού και με ανθρώπους ξένης καταγωγής (σε υπηρεσίες όπως αστυνομία, εφορίες, παιδικοί σταθμοί), η μετάφραση πληροφοριακών εντύπων (ήδη η Κοινωνική Ασφάλεια παρέχει το βασικό της έντυπο σε πολλές γλώσσες – και στα ελληνικά!), η υποστήριξη στην εύρεση κατοικίας μέσω των γραφείων του Ταμείου, αλλά και η διάθεση στήλης στις τοπικές εφημερίδες ή η διοργάνωση περισσότερων πολιτιστικών εκδηλώσεων με πολυεθνικά στοιχεία, έτσι ώστε να γνωριστεί καλύτερα η τοπική κοινωνία με την κουλτούρα των μεταναστών.
Ωστόσο, υπάρχουν διαφορές που δεν είναι πάντα εφικτό να τις υπερβούμε. Στην ερώτηση προς έναν Τούρκο είκοσι ετών (που μεγάλωσε στην Αυστρία) αν είναι αποδεκτό να έχει μια φιλενάδα Αυστριακή, η απάντηση ήταν «Είμαι Μουσουλμάνος, δεν επιτρέπεται» – που προσωπικά με προβλημάτισε. (συναφής είναι και η δημόσια συζήτηση για τις θρησκευτικές αργίες των μειονοτήτων -κυρίως Μουσουλμάνων και Εβραίων- των οποίων το αίτημα για κάποιου τύπου αναγνώριση -όπως ισχύει ήδη για τους Ευαγγελιστές- υποστηρίζει σθεναρά και η Καθολική Εκκλησία)
Δυστυχώς η σύγκριση με την Ελλάδα είναι αναπόφευκτα απογοητευτική. Όταν ρωτήθηκα αν έχω να προτείνω κάτι που κάνει επιτυχώς η Ελλάδα στον τομέα αυτό, δεν είχα. Άντε να τους εξηγήσεις τι σημαίνει το οργουελικό «Ξένιος Ζευς» ή πώς γίνεται παιδιά που γεννιούνται εδώ να μην έχουν κανένα χαρτί και να απελαύνονται στα 18 τους ή να μη γίνονται δεκτά στις στρατιωτικές σχολές λόγω γένους. Αυτά δεν αλλάζουν με νομοσχέδια, αλλάζουν με πρακτικές δράσεις. Περισσότερα για τις δράσεις που θα γίνουν εδώ, σε έναν μήνα, μετά την επόμενη δημόσια συζήτηση.
Του Γιώργου Βακαλόπουλου
Πηγή: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.anagnwstes&id=24888